ΧΕΡΟΥΒΙΚΑΡΙΟΝ – ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΒΥΖΑΝΤΙΟΥ

Ιδού και τρίτην ήδη φοράν εμφανίζομαι προς τους φιλόμουσους ομογενείς μου, προσφέρων αυτοίς και έτερον τι σύγγραμμα εκ των ημετέρων ελαχίστων μουσουργημάτων μου, όπερ πιστεύω την αυτήν θέλει τύχει ευμενή υποδοχήν, ην έτυχον και τα προεκδοθέντα μου έργα.
Εις δύο τινά αφορά ο κυρίως σκοπός της εκδόσεως του παρόντος έργου μου. Πρώτον μεν εις την τακτικήν χρονικήν διάρκειαν της των Χερουβικών και Κοινωνικών ύμνων ψαλμωδίας, ήτις εκανονίσθη ακριβώς δια μεν τα Χερουβικά της πρώτης στάσεως κατά την εν τω Μετρονόμω του συστήματος Macizel βραδείαν αγωγήν υπ’ αριθ. (100) εκ λεπτών πρώτων της ώρας εξ, δια δε των της δευτέρας στάσεως εκ δώδεκα και δια των της τρίτης εκ δεκαοκτώ δεύτερον δε εις την όσω το δυνατόν εκκαθάρισιν των υπερβολικών και υπερμέτρων ξενισμών, οίτινες κατά διαφόρους εποχάς παρεισέφρυσαν εις άπαντα σχεδόν τα εκκλησιαστικά ημών μελωδήματα κατά το μάλλον ή ήττον, κυρίως όμως εις τα Παπαδικά μέλη εις α ανάγονται και οι Χερουβικοί και Κοινωνικοί ύμνοι.
Όσας μεταβολάς υπέστη η εθνική ημών γλώσσα ένεκεν των καιρικών περιστάσεων, τόσας και έτι πλείονας υπέστη και η εθνική ημών μουσική εν η παρεισέφρυσαν ουκ ολίγοι ξενισμοί. Αλλά τούτο ουδόλως επειρέασε εις την φυσικήν αυτών καλλονήν, ήτις όσας δήποτε και αν έλαβεν εξωτερικάς επιχρώσεις, μετεβλήθη μεν κατά τι, ουχί όμως να υποστή και γενικήν αλλοίωσιν.
Και ταύτα μεν εν ολίγοις, επιφυλάττομαι όμως εν άλλω χρόνω ίνα πραγματευθώ εκτενέστερον περί του σπουδαίου τούτου αντικειμένου. […] (Από τον πρόλογο της έκδοσης)