π. ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΡΟΟΥΖ Η ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΟΥ ΤΟΜΟΣ Β

Πνευματικά είχε ήδη πεθάνει γι’ αυτόν τον κόσμο πολύ καιρό πριν, αλλά μόνο εδώ είχε την ευκαιρία να ζήσει πραγματικά τον ευλογημένο εκείνο θάνατο, όντας ζωντανός ενώπιον Αυτού που δεν πεθαίνει ποτέ.
Όπως ο φυσικός θάνατος,, έτσι κι αυτός ο θάνατος -ο θάνατος για τον κόσμο- είναι ένα μυστήριο για όσους δεν το έχουν ζήσει επομένως ο Ευγένιος επρόκειτο να παραμείνει ένα αίνιγμα για κείνους που τον γνώριζαν. Αλλά αν το μυστήριο ήταν ανεξιχνίαστο για τους ανθρώπους επάνω στη γη, ήταν όμως γνωστό στον Θεό, ο Οποίος έβλεπε ένα μοναχικό πλάσμα να στέκεται εμπρός Του προετοιμάζοντας τον εαυτό του για την μελλοντική ένωση με Εκείνον.
Ο Ευγένιος αισθανόταν ανάξιος γι’ αυτό που ζούσε: την απολύτρωσή του από τον κόσμο και την είσοδό του σ’ αυτήν τη “γη της επαγγελίας” πολύ δε περισσότερο αισθανόταν ανάξιος στη σκέψη της ύστατης υπόσχεσης του Θεού, η οποία θα εκπληρωνόταν στη μέλλουσα ζωή! Καθώς στεκόταν καταμεσίς του φθινοπωρινού δάσους, το οποίο τώρα “έπεφτε να κοιμηθεί”, προετοιμαζόμενο να ξυπνήσει πάλι την άνοιξη, ο Ευγένιος έκλαψε από ευγνωμοσύνη προς τον Δημιουργό του. Στον Ευγένιο, όπως και στην κοιμώμενη φύση, ο Θεός αναδημιουργούσε τη ζωή πιο πλούσια μέσα από τον θάνατο. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Περιεχόμενα