Όπως ακριβώς ο Θεός έγινε άνθρωπος και η αγιότητα Του σκήνωσε εν σαρκί ανάμεσα μας, ζώντας, ενεργώντας και σώζωντας, κατά τον ίδιο τρόπο και η Εκκλησία, μέσα από το μυστήριο της ενσάρκωσης, συμμετέχει στην αιωνιότητα, στην αγιότητα του Θεού και συνάμα στη σωτηρία του κόσμου. Η αγιότητα της Εκκλησίας πρέπει να βρει τη θέση της στον κόσμο μέσα σε μια πράξη θυσιαστικής αγάπης, μέσα σε μια δραστήρια και ζωντανή παρουσία. Όμως κατά βάση είναι η αγιότητα, η παρουσία του Θεού, που πρέπει να φανερωθεί μέσα από μας στον κόσμο – αυτή είναι η κλήση μας, αυτό είναι η ίδια η ουσία μας. . . Ας μάθουμε πρώτα να ακούμε προσεκτικά, να βλέπουμε και να κατανοούμε τον Θεό, τον κόσμο και τον διπλανό μας. Και κατόπιν, ας δράσουμε όχι μονάχα σύμφωνα με την ανθρώπινη σοφία, αλλά, πάνω και πρώτα απ’ όλα, στη βάση της θείας σοφίας, όπως μας αποκαλύπτεται στη Βίβλο, τη ζωή και τα μυστήρια της Εκκλησίας, αφού, όπως τονιζόταν με έμφαση κατά τους πρώτους χριστιανικούς αιώνες, αυτά συνιστούν την είσοδό μας στη γνώση του Θεού και στην επ’ ονόματί Του δράση. (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)
