Είσαι σαν μια ντουλάπα… Σαν μια μεγάλη ντουλάπα, ασφυκτικά γεμάτη μέχρι πάνω.
Ρούχα, εσώρουχα, κουβέρτες, σεντόνια, παπλώματα, μαξιλαροθήκες, τσάντες, καπέλα και παπούτσια… Άλλα παλιά, άλλα καινούργια, άλλα από αυτά σκισμένα, άλλα πεντακάθαρα, άλλα βρώμικα, άλλα φθαρμένα. Ένας αχταρμάς…
Και με τόσο πράγμα που έχει μαζευτεί μέσα σου, έχεις μπουκώσει… Έχεις φτάσει στο αμήν. Πρέπει να κάνεις ένα ξεκαθάρισμα.
Να ανοίξεις τα φύλλα της ντουλάπας και να τα βγάλεις όλα έξω…
Ό,τι είναι για πέταμα, να πεταχτεί. Ό,τι είναι για μπάλωμα, να μπαλωθεί.
Ό,τι είναι για πλύσιμο, να πλυθεί. Ό,τι είναι για σίδερο, να σιδερωθεί. Σιγά-σιγά. Χωρίς βιασύνες.
Και, αφού πάρεις απόφαση τι κρατάς και τι πετάς, αφού πλύνεις και σιδερώσεις τα όσα μείνουν, να τα βάλεις ξανά μέσα σου, όμορφα και τακτοποιημένα…
Σαν μια ντουλάπα είσαι…
Μια μεγάλη ντουλάπα, ασφυκτικά γεμάτη μέχρι πάνω.
Δε θες πολλά.
Ένα καλό ξεκαθάρισμα στη ζωή σου θέλεις… (“Η ντουλάπα”, από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Ξέρεις ποιοι παιδεύονται περισσότερο;
Οι υπερευαίσθητοι. Όλοι αυτοί που τα πάντα τα φιλτράρουν μέσα από το συναίσθημα.
Άνθρωποι που βιώνουν έντονα το κάθε τι. Και είναι αυτό που στο τέλος τους καταστρέφει.
Το συναίσθημά σου να μην το εμπιστεύεσαι πολύ.
Μπορεί να σε οδηγήσει σε λάθος μονοπάτια. Καλές οι συγκινήσεις, καλές και οι αγάπες, καλά και τα ξεσπάσματα…
Έρχεται όμως η ώρα που πρέπει να σφίξεις τα δόντια, έρχεται η ώρα που πρέπει τα χέρια να τα κάνεις γροθιά, έρχεται η ώρα, που πρέπει να μαζέψεις τα κομμάτια σου, το μυαλό και την καρδιά σου, να σηκωθείς και να συνεχίσεις.
Το συναίσθημά σου να μην το εμπιστεύεσαι πολύ…
Οι υπερευαίσθητοι είναι αυτοί που στη ζωή παιδεύονται περισσότερο από όλους. (“Οι υπερευαίσθητοι”, από την έκδοση)
